zawadzać o coś

См. также в других словарях:

• zawadzać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zawadzaćam, zawadzaća, zawadzaćają {{/stl 8}}– zawadzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zawadzaćdzę, zawadzaćdzi, zawadzaćwadź {{/stl 8}}{{stl 7}} zahaczać, zaczepiać czymś o coś w trakcie wykonywania jakiegoś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zawadzać — Zawadzić okiem, spojrzeniem o kogoś, o coś «spojrzeć na kogoś, na coś przelotnie»: Ksiądz Grozd nie poruszał się wcale, jakby usnął. Teofil, parę razy zawadziwszy o niego spojrzeniem, doznał przeszywającego ukłucia nienawiści. J. Parandowski,… …   Słownik frazeologiczny

• oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …   Słownik języka polskiego

• zawadzić — dk VIa, zawadzićdzę, zawadzićdzisz, zawadzićwadź, zawadzićdził zawadzać ndk I, zawadzićam, zawadzićasz, zawadzićają, zawadzićaj, zawadzićał 1. «potrącić coś, zaczepić (czymś) o coś» Zawadzić o krzesło. Zawadzić nogą o kamień. 2. częściej ndk «być …   Słownik języka polskiego

• o — I 1. «litera oznaczająca samogłoskę o» ∆ O kreskowane «litera ó oznaczająca brzmienie u, stosowana przede wszystkim w wypadkach, gdy samogłoska ta wymienia się z o, np. wóz wozy» 2. «samogłoska ustna wymawiana przy niewielkim wzniesieniu tylnej… …   Słownik języka polskiego

• wadzić — ndk VIa, wadzićdzę, wadzićdzisz, wadź, wadzićdził 1. książk. «być przeszkodą, zawadą; przeszkadzać, zawadzać» Wadzić komuś swoją obecnością. Piesek nie wadził w mieszkaniu. Paweł spokojny, nie wadził nikomu. (Fredro) ◊ pot. Nie wadzi, nie… …   Słownik języka polskiego

• zahaczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zahaczaćam, zahaczaća, zahaczaćają, zahaczaćany {{/stl 8}}– zahaczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, zahaczaćczę, zahaczaćczy, zahaczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} zaczepiać, zawadzać czymś o coś; zawieszać coś na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przeszkadzać — ndk I, przeszkadzaćam, przeszkadzaćasz, przeszkadzaćają, przeszkadzaćaj, przeszkadzaćał przeszkodzić dk VIa, przeszkadzaćdzę, przeszkadzaćdzisz, przeszkadzaćszkodź, przeszkadzaćdził «być przeszkodą, zawadą; utrudniać, uniemożliwiać, udaremniać… …   Słownik języka polskiego

• sól — ż V, DCMs. soli; lm M. sole, D. soli, N. solami 1. «skała osadowa pochodzenia chemicznego składająca się głównie z halitu; bezbarwny, przezroczysty minerał powstający wskutek odparowywania płytkich zatok morskich i słonych jezior; używana głównie …   Słownik języka polskiego

• przeszkadzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przeszkadzaćam, przeszkadzaća, przeszkadzaćają {{/stl 8}}– przeszkodzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, przeszkadzaćdzę, przeszkadzaćdzi, przeszkadzaćszkódź || przeszkadzaćszkodź {{/stl 8}}{{stl 7}} być przeszkodą; …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zawadzić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zawadzać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zawadzić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, pot. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wstąpić gdzieś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień